Gazze yeni Srebrenitsa

Suçların işlendiği bağlamlar farklı, çatışmaların farklı tarihsel ve temel nedenleri var ancak özellikle hem Bosna’da hem de Gazze’de işlenen savaş suçları ve insanlığa karşı suç unsurları söz konusu olduğunda birçok ortak unsur bulunmakta. Bu, “düşman savaşçıları” desteklediği düşünülen nüfusu terörize etmek amacıyla kentsel alanlar yaşayan sivillerin yaygın ve sistematik şekilde hedef alınmasıdır. Gazze’de de durum açıkça böyle ve Saraybosna’nın Bosnalı Sırp güçler tarafından kuşatılması sırasında da bu durum yaşanmıştır. Ayrıca, İsrail’in eylemlerini ve siyasi ve askeri liderlerinin beyan ettiği niyetleri, 1995 yılında Srebrenitsa’da Bosnalı Müslümanlara karşı işlenenlerin soykırım olduğuna dair Uluslararası Adalet Divanı ve Eski Yugoslavya Uluslararası Mahkemesi’nin davalardaki bulgularıyla karşılaştırırsak, İsrail’in Gazze’de soykırım suçu işlediğine dair açık deliller bulunuyor.

Soykırım suçunun kanıtlanabilmesi için, belirli bir toprak parçasında, belirli bir grubu kısmen veya tamamen yok etme kastıyla işlenen suçların (cinayet, bedensel zarar verme, dayanılmaz yaşam koşulları, çocukları hedef alma dahil) bulunması gerekir. Bu, her erkeği, kadını ve çocuğu öldürmeniz gerektiği anlamına gelmez; suçları, hedeflenen bölgedeki bu grubu kısmen veya tamamen yok etme niyetiyle işlediğiniz anlamına gelir. Uluslararası mahkemeler Srebrenitsa’daki durumun bu olduğuna karar verdi ve İsrail liderlerinin Gazze’yi yok etmedeki suçları ve niyetleri hakkında çok az şüphe olduğunu düşünüyorum. İsrailli modern soykırım uzmanı Raz Segal’in de aralarında bulunduğu çok sayıda uluslararası soykırım uzmanı, İsrail’in Gazze’deki suçlarının soykırım anlamına geldiğini ileri sürdü. Ancak İsrail’in askeri ve siyasi liderliğinin Bosnalı Sırp liderliği gibi sorumlu tutulup tutulmayacağı farklı bir sorudur.

Hepimiz, İkinci Dünya Savaşı’nın dehşetinden sonra inşa edilen ve Bosna’daki suçların uluslararası mahkemelerde soruşturulmasına ve yargılanmasına olanak sağlayan uluslararası hukuk ve haklar çerçevesinin çöktüğü, korkunç bir yeni dönemle karşı karşıyayız. Filistinli sivillere karşı işlenen suçların failleri adalet önüne çıkarılmadığı takdirde, geçmişte bu cephede ilerlemenin lokomotifi olan uluslararası toplumun, yani öncelikle Batılı ülkelerin bu çerçeveden vazgeçtiğinin sinyali verilecek. Trajik bir şekilde, Amerika Birleşik Devletleri (ABD), Fransa, Almanya ve diğer güçlü Batılı devletler gibi ülkelerdeki siyaset ve medya söylemi, durumun gerçekten de böyle olduğunu ve İsrail ve Batı için bir dizi kural ve geri kalanlar için başka bir kural dizisi olduğunu gösteriyor.

Batı sadece Bosna’da değil her yerde gençliği kaybediyor. Genç nesiller, bir ülkenin savunma veya terörle mücadele hakkı gibi yanlış bir anlayışla kadın ve çocukların öldürülmesini meşrulaştırmaya ikna edilemez. Doğrudan, güvenilir kaynaklardan bilgi alma ve genellikle büyük haber kaynakları tarafından güçlendirilen propagandanın doğruluğunu kontrol etme konusunda çok yeteneklidirler. Ve büyüdükleri için çaba göstermeyi öğrettikleri değerlere, sözde Batı değerlerine, herkes için insan haklarına, eşitliğe, ifade özgürlüğüne ve hesap verebilirliğe ihanete tanık olduklarında tiksiniyorlar. Batı’nın dünya çapında, bazı hayatların diğerlerinden çok daha az önemli olduğu ve gerçek zamanlı olarak tanık oldukları çifte standartları kabul edemeyen nesiller boyunca gençleri kaybettiğini düşünüyorum.

Avrupa’daki çoğu sağcı politikacı ve parti, İsrail’in davasını benimsiyor çünkü bu, kıtadaki görünür azınlığın, yani Müslümanların ortadan kaldırılmasını açıkça savunmalarına olanak tanıyor. Avrupa’da İslamofobi tamamen normalleşti ve aşırı sağ, Müslümanlara yönelik nefret söylemlerinin ana akım haline geldiğini görüyor. Bu onların daha az Yahudi düşmanı oldukları anlamına gelmiyor, sadece oportünist oldukları anlamına geliyor. Marie le Pen’in yıllardır açıkça savunduğu Yahudi karşıtlığını aniden terk ettiğine aklı başında kim inanabilir? Ama şimdi o, Filistin karşıtı davayı hararetle kucaklayan çeşitli renklerden Fransız İslamofobiklerinin sevgilisi. Ne yazık ki bu tek başına bir örnek değil, Avrupa’da giderek artan bir olgu.

Bosna’nın kuzeybatısındaki, 1992 yılında binlerce Boşnak ve Bosnalı Hırvat’ın tutulduğu Omarska, Keraterm ve Trnopolje toplama kamplarıyla ünlü Prijedor kasabasından geliyorum. Bu kamplarda veya evlerinde 3000’den fazla kişi Bosnalı Sırp güçleri tarafından öldürüldü. uluslararası mahkemeler tarafından bu bölgedeki Sırp olmayan nüfusun yok edilmesine yönelik bir kampanya olarak değerlendirildi. Ailemin çoğu bu kamplarda tutuldu ve işkence gördü, bir kısmı ve yakın arkadaşlarım öldürüldü. Hepimiz Prijedor’dan kovulduk ve evlerimize dönmemiz neredeyse on yılımızı aldı.

1992-1995’te yaşanan Bosna soykırımı sırasında Birleşmiş Milletlerin (BM) “güvenli bölge” ilan ettiği Srebrenitsa’nın 11 Temmuz 1995’te Sırp komutan Ratko Mladic’e bağlı Sırp birliklerince işgal edilmesinin ardından sadece birkaç gün içinde en az 8 bin 372 Boşnak acımasızca katledildi. Sırp komutan Mladic, Hollanda’nın Lahey kentindeki eski Yugoslavya Uluslararası Ceza Mahkemesinde (ICTY) görülen davada, aralarında soykırımın da bulunduğu birçok suçtan müebbet hapse mahkum edilirken, 8 Haziran 2021’deki temyiz duruşmasında müebbet hapis cezası onandı. Savaş döneminde Bosnalı Sırpların lideri olan Radovan Karadzic de Sebrenitsa soykırımı dahil birçok suçtan önce 40 yıl, ardından temyiz davasında müebbet hapse mahkum oldu. Eski Sırp yetkililer Vujadin Popovic ve Ljubisa Beara da ICTY’de görülen Srebrenitsa davalarında müebbet hapse mahkum edildi. Lahey’deki Uluslararası Adalet Divanı, 2007’de aldığı kararda, ICTY’den gelen kanıtlar doğrultusunda Srebrenitsa ve civarında yaşananları “soykırım” olarak nitelendirdi. Farklı mahkemelerde görülen Srebrenitsa davalarında bugüne kadar 45 Sırp’a toplam 699 yıl hapis cezası verildi. Eski Sırbistan Cumhurbaşkanı Slobodan Milosevic ise Srebrenitsa’daki soykırımla suçlanmış ancak yargılanması sürerken cezaevinde öldü.

Güney Afrika Cumhurbaşkanı Cyril Ramaphosa, İsrail’in Gazze’ye yönelik saldırılarının soruşturulması için Uluslararası Ceza Mahkemesine (UCM) başvurduklarını bildirdi. Filistin meselesinde çözümün iki devletli bir yapıdan geçtiğine inandıklarını belirten Ramaphosa, “Artık bir toplama kampına dönüşen Gazze’de şu anda bir soykırım yaşanıyor. Güney Afrika olarak, özellikle hastanelere karşı gerçekleştirilen operasyonlara karşı tavrımızı çok açık bir şekilde ifade ettik” diye konuştu.